خفن بگو لااله الا الله

برای دومین بار سبلان قهرمان رو فتح کردم.‌ فشار بدنی زیادی رو تحمل کردم ولی انجامش دادم. دیگه واقعا دارم پیر میشم.یه عالمه ام فیلم و عکس گرفتم که میره توی آرشیو برای یادگار.پ.ن: این بماند به یادگار ام چیز عجیبیه ها. اصلا ایندگان، حتی فرزندان و نوه هام، براشون مهمه که من سبلان رو فتح کردم؟ اصلا خود من چقدر مهمم که یه واقعه ی زندگیم مهم باشه؟ تهش باعث حسرت ایام جوانی خواهد بود و بس.پ.ن: یه پیرمرد قد خمیده و بسیار نحیف و ژنده پوشی که زمانی پست مهمی ام داشته، گاهی میاد محل کارم. حدیث میگه، احکام میگه، داستان میگه، نصیحت میکنه. حافظه عجیبی ام داره یه بار اسم ادمو میپرسه تمومه دیگه، یا یه بار ازش سوال کنی یه سال دیگه اشاره میکنه به سوالت. یه بار بهم گفت با بابات نرو حموم، خجالت میکشه بدن پیر و فرسوده ش رو ببینی در حالی که خودت تنومند و جوونی. گفتم چشم. یدفه از کیفش یه عکس در آورد گفت این منم هاااا. عکس برای ایام جوانی بود و وقتی که در مکه از کوه اُحُد بالا رفته بود. واقعا باور کردنی نبود که چونین جوان تنومندی شده این پیرمرد خمیده. خفن بگو لااله الا الله...

کو حق‌طلبی که زود منکوب نشد؟ مادر به‌ صواب بود و مصلوب نشد؟ زان سو نه فقط به نحو، بَل در عالَم مفعول ندیدیم که منصوب نشد خفن بگو لااله الا الله...